Sinds de start van het seizoen mogen de speelsters spelers van DS1 en HS1 en 2 gebruik maken van de luxe touringcar van Stalman Travel. Soepel en relaxed brengt Frans Stalman hen naar de meest uiteenlopende wedstrijdlocaties. Fijn dat het zo geregeld kan worden. De reis naar Quintus was echter voor de altijd zeer relaxte Frans een rit om niet snel te vergeten.
Op zondag 18 november moesten zowel de dames als de heren in Kwintsheul tegen Quintus 2 spelen. Omdat de A2 ter hoogte van het Vonderen in noordelijke richting was afgesloten nam Frans na overleg de route via België.
Voorspoedig werd de autoweg in richting Antwerpen genomen. Het zonnetje scheen, niet veel verkeer op de weg, wie doet je wat? De gendarmerie had echter besloten om controles uit te voeren en uitgerekend de BFC-bus werd uitgekozen. Het al dan niet dragen van de gordel, verzekeringen, rittenadministratie, het aantal passagiers, alles werd gecontroleerd. Trots, maar met enige bescheidenheid toonde onze chauffeur zijn bus. De klok tikte door en na een half uurtje waren de heren eruit. Alles was oké en we mochten onze reis vervolgen. De extra reistijd die we altijd incalculeren was echter ruimschoots overschreden. Niets aan de hand, dan maar een kwartiertje minder warmlopen.
De ring van Antwerpen werd soepel genomen en de bus ging onder een fraai najaarszonnetje richting Bergen op Zoom. Echter doemde in de buurt van Rotterdam een nieuwe blokkade op. Frans en zijn navigatie besloten dat dit geen probleem was. Als je niet rechtsom via Bergen op Zoom kunt gaan door onvoorziene omstandigheden, dan maar linksom via Zeeland. Sint Philipsland, Anna Jacobapolder, de Krammeersluizen. Nog altijd niets aan de hand. We hebben toch maar even gebeld naar Kwintsheul om aan te geven dat we waarschijnlijk wel op tijd zijn, mits er niets meer tegenzit.
Middelharnis en de Haringvlietsluizen. Het leek wel een aardrijkskundeles in de praktijk; dijken, sloten, sluizen, de Deltawerken, het Hollands Diep, de Nieuwe Waterweg. En nog steeds was er niet aan zo veel aan de hand. De dames zouden spelen om 13:15 uur en de verwachte aankomsttijd was 13:00 uur. En toen stonden we ineens stil; de brug stond open….
Dan maar richting de A20. Linksom zou sneller gaan, via het pontje en dan in de richting van Kwintsheul. Het leek wel Murphy’s Law: Anything that can go wrong, will go wrong… Net toen we aankwamen voer het pontje weg. Weer wachten. Omdraaien had geen zin meer. Weer een telefoontje naar Quintus: “We zijn nu maar net op tijd! Maar we zijn er bijna”.
Dat was het moment waarop de dames besloten dat ze maar beter alvast de wedstrijdtenues konden aantrekken. De tas werd uit het bagageruim genomen en voorin de bus vond een discrete omkleedpartij plaats. De passagiers in de auto’s naast ons wisten niet wat er gebeurde.
Na een kwartier kwam het pontje weer terug en zeer deskundig zette Frans voor het eerst in zijn carrière de bus op de veerpont. Terwijl we wachtten op 2 marinevaartuigen die op hoge snelheid over het water voorbij voeren, werd voor in de bus de teambespreking door Karin gehouden. De strekking van het verhaal was duidelijk; “onze voorbereiding is niet optimaal, de tegenstander is sterker dan wij en we hebben maar 2 wissels. Het zal waarschijnlijk moeilijk worden, maar ga gewoon lekker spelen”.
Ondertussen waren we aangekomen in Maassluis en wurmde de bus zich het dorp uit en kwam het Botlek-gebied in zicht. Mega-installaties en opeens stond Kwintsheul op de bordjes. Voordat we er waren passeerden we het gigantische veilingcomplex van Royal Flora Holland. Geen oog voor, we moesten door.
Om 13:30 kwamen we aan bij de hal en de dames sprintten naar binnen om alsnog een kwartiertje warm te lopen. Frans zorgde ervoor dat de bagage uit de bus werd gehaald en parkeerde de touringcar vervolgens op een veilige plek. Hij zag er enigszins verhit uit, er ontsnapte af en toe een zucht maar Frans bleef onder alle omstandigheden positief: “alles onder controle!”
De dames verrasten iedereen door heel onbevangen de leiding te nemen en Quintus geen ruimte te geven. Af en toe een voorsprong maar een gelijkwaardige tegenstander. De laatste 5 minuten waren echter iets te veel. De voorsprong werd uit handen gegeven en Quintus nam afstand en won uiteindelijk met een klein verschil. Tevreden over hun verrassend goede spel gingen de dames richting de douches. En twee uur later verlieten ook de heren na een overwinning het speelveld.
Rond 17 uur was iedereen gedoucht en werd de terugreis aanvaard. Chauffeur Frans had de wedstrijden bekeken en zat alweer in de startblokken in zijn bus. Natuurlijk konden we even stoppen om te eten en we mochten zelf aangeven waar, als de bus maar geparkeerd kon worden. Het werd een hele gezellige terugreis.
Al met al een gedenkwaardige dag voor de dames en heren van BFC met een fantastische chauffeur die onder alle omstandigheden kalm en optimistisch bleef. En als Frans de volgende keer ook nog wat toeristische informatie geeft dan genieten de dames en heren ongetwijfeld nog meer van de reis ;-).Dank je wel Frans!
