Een busreis in de lente naar het land van de Zeven Heuvelen is als een reisje door het Limburgse land wanneer de fruitbomen in bloei staan. Een bloesemtochtje, maar dan ook weer anders. Prima weer, geen file en animositeit in de bus. Het leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste reiziger is zeker 65 jaar. De gemiddelde leeftijd is ongeveer 31 jaar. Vóór in de bus is het hoogst gemiddelde in leeftijd en naarmate je meer achterin komt daalt dit fors.
Ik bladerde wat door de iPhone en las ik op een handbalforum de reacties op het kampioenschap van Swift Helmond. Tussen een ietwat uitdagende tekst over de vermeende arrogantie van BFC was verder de tendens : BFC “lekker PUH”. De verhaaltjes over de kabouter, op de BFC – site, wist één schrijver op het forum te inspireren tot een eigen versie, maar dan over een haas. Een springerige kijk op het verloop van de competitie in de Regioklasse B, bekeken vanuit het standpunt van de haas die waarschijnlijk door een Helmond supporter vol hagel is geschoten. De schrijver liet zijn haas met de kabouter in een dialoog terwijl de haas de ferme tekst: “kabouters bestaan niet” uitsprak. Inderdaad de kabouter bestaat niet. Niet bijster origineel maar “mwah” amusant met een vleugje leedvermaak.
Ik leg de telefoon weg en verdiep me in de bijlagen van de weekend kranten. Af en toe wordt ik onderbroken door de jongste supporter van BFC die iets vraagt, of bij de chauffeur wil zitten. “Groot stuur”, zegt hij tegen de chauffeur. Deze tovert een glimlach op zijn gezicht met een uitdrukking die feitelijk zegt: wat móét ik hiermee! Het ventje kijkt met grote ogen naar de handelingen van de chauffeur. Er wordt niets gezegd, het ventje vol verwondering en de chauffeur vol gêne geen raad wetende met de situatie. Het ventje staat op, laat per ongeluk een stevige wind (of vulde hij de luier), zei: ’oh’ en vertrekt naar achteren in de bus. Zijn eerste bustocht vindt hij leuk, hij komt ogen te kort. Zijn vader, midden in de bus, heeft geen omkijken naar hem. Het joch amuseert zich wel en hij heeft een zestigtal ogen die hem in de gaten houden.
Ik kan weer verder met het wereldnieuws en achtergronden. Plots staat ‘t kereltje naast me. Nieuwe luier en clean doekjes in de hand. Hij laat zich in het middenpad van de bus vallen, klaar om een verschoning te ondergaan. Als ik niet meteen reageer kijkt hij me aan met een blik op: komt er nog wat van. Rustig doe ik hem de, duidelijk ruikbaar, vuile luier af. Hij heeft goed zijn best gedaan. Het vergt nogal wat clean doekjes alvorens de schone luier om zijn schone billetjes wordt gelegd. “Klaar”, zegt hij. Ik geef hem de volle luier terug en hij brengt deze fier naar zijn vader. Hij gaat weer over tot de orde van de dag alsof een luier verschonen in het middenpad van de bus en onder het oog van de sportploeg , de normaalste zaak van de wereld is. Later, in het langs lopen, zegt hij: “Leuk, hè”. Hij wees naar het grote stuur en de handen die het stuur vasthielden.
Het zit er op. De competitie is nu echt voorbij. Met volle overtuiging heeft BFC de Rangschikkingswedstrijden gewonnen. De tegenstrevers hadden weinig in te brengen. De eerste wedstrijd tegen Cometas werd na de een ruststand van 10-9 in het voordeel van Cometas met 14-21 gewonnen door BFC. De tweede wedstrijd kende weinig problemen. De ruststand 6-11 in BFC’s voordeel met een eindstand van 11-25. De laatste allesbeslissende wedstrijd tegen DWS (ook de beide wedstrijden gewonnen) was een harde wedstrijd met veel fysiek geweld van de tegenstander (niet unfair) maar het handbal wist te winnen. Ruststand 9-5 en de eindstand 19-17 in het voordeel van BFC.
BFC is nu het eerste team dat bij eventualiteiten in de Hoofdklasse aanspraak mag maken op promotie. Tegen Swift Helmond willen we zeggen: jammer dat jullie kampioenen receptie om 16.00u afgelopen was anders waren we zeker verschenen. Er waren voldoende dorstige kelen in de bus en aan luiers hadden we geen gebrek.
