Het zit erop.
Eindelijk zit het erop. Een heel lang seizoen voor de HS1. Het eerste seizoen in de Eredivisie. Tijd om alles even de revue te laten passeren.
De heren speelden 11 oefen -, 28 competitie – en 6 bekerwedstrijden. Ze wisten 1194 keer te scoren maar moesten ook 1236 doelpunten incasseren.
Het hoogtepunt van het seizoen was beslist de winst van de 1ste Limburg Cup in augustus. Daarnaast wisten de spelers van coach Nick Onink de kwartfinales van de NHV-beker te bereiken. En als moreel hoogtepunt stelden ze al redelijk vroeg in het seizoen het klassenbehoud voor de Eredivisie 2018-2019 veilig.
Het was een seizoen met ups en downs.
Er werd bij vlagen mooi handbal gespeeld maar vaak was het ook moeizaam en moest er hard gewerkt worden. Een aantal keren werd een royale voorsprong in het laatste kwartier nog verspeeld en werden de punten afgegeven.
Ook waren er in het seizoen een aantal langdurige blessures zoals Jeroen, Tim en Glenn die (bijna) niet gespeeld hebben. Dan hebben we het nog niet over de enkel van Stan, de hand van Bram, de schouder van Frank, de knie van Joep, de enkel van Rik E., de lies van Dimi, de schouder van Teun en zo kunnen we nog even doorgaan. Ook Robin moesten we lang missen door zijn studie. Maar toen hij eenmaal terug was bleek hij een onmisbare schakel te zijn, getuige het feit dat hij direct weer indruk maakte in de bekerwedstrijd tegen Quintus. Maar ook hij moest aan het einde van het seizoen afhaken met een zware enkelblessure.
Freek, Ivo, Aaron en Thijs moesten alle zeilen bijzetten om alle blessures om zich heen op te vangen. Daarom moesten Rik W., Emiel en zelfs Martijn regelmatig het team aanvullen.
Daarnaast heeft Nick in de loop van seizoen steeds meer spelers aan de selectie moeten toevoegen; Simon, Koen, Gian, Daan, Jelle & Jeff mochten meerdere keren aansluiten.
Maar ook de staf liet zich niet onbetuigd. Martijn die zelf de stoute schoenen weer aantrok maar helaas geblesseerd was aan het einde van de wedstrijd. Paul die de hoeken op scherp zette en verdienstelijk de oefenpotjes aan het einde van de training in goede banen wist te leiden. Guido die de vermoeide spieren, hoofdpijntjes en wat nog meer wist te verlichten. Thei die deed wat hij moest doen. En tenslotte coach Nick Onink die op zijn eigen typische wijze de trainingen en de wedstrijden beleefd. En dat zorgde voor een waar schouwspel.
En dan nu, aan het eind van het seizoen werd er afscheid genomen van Bijan en Erwin. Ook Bram stopt met handballen en Freek Janssen neemt na heel wat seizoenen Caesar, BFC, Lions en weer BFC afscheid. Tijd voor iets anders.
De heren van Smezo BFC danken alle sponsoren voor hun ondersteuning, het bestuur voor de hulp, alle vrijwilligers die ons meer dan eens hebben geholpen, het thuisfront, omdat we er niet altijd waren en tenslotte de leden van BFC en de supporters voor hun aanmoedigingen en toejuichingen.
Dank jullie wel.