De stijgende lijn, ingezet in de wedstrijd tegen Quintus, werd vanaf de eerste minuut in de wedstrijd tegen Dalfsen doorgezet. Geconcentreerd, met veel overtuiging en beleving werd aan de wedstrijd begonnen. De dekking stond als een huis en diende van daaruit als basis voor de langzaam doch zeker uitgebouwde voorsprong tot 7-10 bij rust.
In de pauze werden de afspraken nog eens doorgenomen en de tweede helft begon zoals de eerste eindigde. BFC was duidelijk de sterkere ploeg, al kostte de manier van verdedigen en de stugge verdediging van Dalfsen veel kracht. Na ongeveer een kwartier spelen in de tweede helft stond de duidelijke score van 10-16 op het scorebord en de wedstrijd was volledig onder controle. Een twee minuten tijdstraf bij Dalfsen bood alle kansen de wedstrijd definitief op slot te gooien, maar bleek helaas eerder een omgekeerd effect te hebben. Dalfsen kwam, wel profiterend van een tijdstraf aan onze zijde, terug in de wedstrijd en verkleinde de score tot 14-17. Op dat moment onderschepte onze dekking de bal en werd er een individuele break gelopen. Alle gelegenheid dus om terug de controle over de wedstrijd te pakken. De break werd echter gemist en in plaats van 14-18, werd het 15-17 en incasseerden we wederom een tijdstraf.
Dalfsen profiteerde wel van die overtalsituatie en kwam uiteindelijk met 18-17 voor. In ondertal (zelfs 4 tegen 6) kwamen we tweemaal terug van een achterstand en wisten we de schade te beperken. Een halve minuut voor tijd, werden we weer compleet en scoorden 20-19 en leek de verdiende overwinning alsnog binnen. 15 seconden voor tijd kregen we echter een onterechte strafworp tegen, die door Dalfsen koelbloedig werd benut. 20-20 was dus de eindstand, in een wedstrijd waarin we twee punten hadden moeten halen, maar uiteindelijk vechtend voor elke meter, uit een nagenoeg onmogelijke positie nog een punt uit het vuur wisten te slepen.
