De vlaggen staan strak in de storm die over Nederland raast. De muzikanten van de harmonie staan klaar voor de volksliederen van België en Nederland. De burgemeester staat in haar meest officiële jurk klaar om een woord van welkom uit te spreken en om na afloop de metershoge bokaal aan de winnaar en de man/ woman of te match uit te reiken.
NHV officials rennen door de gangen om te controleren of alles correct verloopt en het wedstrijdsecretariaat loopt nogmaals de spelerslijsten na. Uit de boxen klinkt opzwepende muziek en tussendoor test de scheidsrechter voor de laatste keer of zijn fluitje ook wel goed hoorbaar is.
In de kleedkamers daarentegen is er een serene rust. De spelers bereiden zich in stilte voor op de aanstaande ontmoeting.
De hal loopt langzaam vol en de spanning stijgt. 5 minuten tot het begin van de wedstrijd in de finale van de grensoverschrijdende G-league. De spelers van BFC en handbal St. Truiden komen, vergezeld van hun technische staf het veld op. Het publiek staat nog net niet op de banken …
Niets is minder waar. Geen vlaggen, geen burgemeester of harmonie, maar wel 24 zeer gemotiveerde spelers, een 6-tal gedreven en betrokken coaches, en scheidsrechter Robert die deze wedstrijden altijd goed in de hand heeft. Tenslotte achter de tafel, de spil in het net, Jo, die deze bijzonder wedstrijden mede mogelijk maakt.
De wedstrijd begint en na een minuut of 4 weet het team van St. Truiden het net te vinden en brengt BFC op achterstand. Enkele minuten later gevolgd door een treffer van Bas. Het staat weer gelijk; 1-1.
Toch weet St. Truiden in de komende minuten een kleine voorsprong op te bouwen. Ze zijn net wat sneller en soms ook handiger met de bal. In deze fase spelen de beide keepsters een belangrijke rol. De St. Truidense doelvrouw plukt menige bal net voor de palen vandaan. Maar ook keepster Maxime van BFC staat haar ‘mannetje’.
De wedstrijd is ongeveer 12 minuten onderweg als Richard de stand terugbrengt naar 2 – 3. En met een draaiend vingertje loopt hij als een echte ster terug naar zijn plaats aan de cirkel. Toch weet St. Truiden verder uit te lopen tot 2 – 5. Maar net voor rust kan Lars vanaf grote hoogte de bal in het net bij de tegenstander prikken; 3 – 5.
Aan het begin van de 2de helft zijn beide teams mooi in evenwicht. De bal gaat van voor naar achter en weer terug. Iedereen probeert de bal te krijgen maar soms gaat dat ook wel eens even niet. Er wordt niet gescoord en pas na bijna 10 minuten kan St. Truiden toch weer scoren en het wordt 3-6. De voorsprong wordt groter en BFC heeft het moeilijk met het snelle spel van de Belgische tegenstander.
Twee minuten voor tijd weet St. Truiden voor de laatste keer te scoren en het lijkt erop dat de eindstand, 3 – 9 is bereikt. Maar als een duveltje uit het doosje is daar weer Richard. Hij scoort 4 -9. En dan ook weer … het draaiende vingertje.
Geen interland maar wel beleving van de bovenste plank, een enthousiast publiek en een geweldige sfeer. Dank je wel Belgische gasten, dank je wel publiek en vooral dank je wel spelers van BFC. Wie weet komt volgende keer de burgemeester, de harmonie en ga zo maar door!
